تـوصیهای از عـلامه امینی
مرحوم علامه جعفری مینویسد: «یکی از خویشاوندان نزدیک اینجانب در شهر اصفهان در خواب میبیند که در یک اتاق در محضر علامه مجاهد، آقای حاج شیخ عـبدالحسین امـینی، نشسته است. مرحوم آقای امـینی بـه ایشان میگوید: آیا شما آقای جعفری را میشناسید؟ ایشان پاسخ میدهند: آری! من ایشان را میشناسم، آقای امینی پاکتی را که در میان آن نامهای بوده است به ایشان میدهد و مـیگوید: ایـن نامه را به آقای جـعفری دهـید و به ایشان بگویید: ما اکنون در عالم برزخ هستیم و دستمان از کار بسته است؛ ولی شما که در آن دنیا هستید و در میدان کارید و میتوانید کار کنید، درباره امیر المؤمنین کار کنید.
وقتی این خواب را بـرایم نـقل کردند برای نوشتن ترجمه و شرح نهج البلاغه تصمیم گرفتم و از آن ساعت شروع به کار کردم.»2
ترجمه و تفسیر نـهج البـلاغه ، علامه جـعفری، دفتر نشر فرهنگ اسلامی، ج17، ص82.